Friday, September 21, 2007

Σταθμοι ζωης... Ανθρωποι (Μερος Α')

Για την Αννα...
Ειναι καιρος τωρα που θελω να γραψω για σενα και ολο το αφηνω για μετα. Αλλωστε, ξερω πως δεν θα μου θυμωσεις, γιατι και συ ησουν σαν και μενα. Ποτε δεν σε ενοιαζε ο χρονος.
Ξερω οτι με γνωριζες πολυ πριν αρχισω να σε θυμαμαι εγω. Σε βρηκα πρωτα στο παλιο σου διαμερισμα, οπου ζουσες με τον αδερφο σου, και αργοτερα, οταν τον εχασες, στο αλλο διπλα στο σπιτι μου.
Μας μαζευες στο σπιτι σου και και προσπαθουσες να μας μαθεις την τεχνη σου. Ξερω θα μου παραπονεθεις παλι να μην το λεω τεχνη αυτο που κανεις... εσυ το ονομαζες "η ζωη σου". Το μονο που θυμαμαι να κανω απο ολα αυτα που μας εδειχνες ειναι τα πουλια. Μας αρεσε να σου ζηταμε να μας κανεις τα χαρτινα πουλια, τα απογευματα που οι μαναδες μας - βρισκοντας σε σενα μια βολικη και παντα προθυμη νταντα - μάς "παρκαραν" στο σπιτι σου και πηγαιναν να κανουν τις δουλειες τους.
Θυμαμαι τις ιστοριες που μας ελεγες για την Θεσσαλονικη που μεγαλωσες. Μιλαγες για τις γνωριμιες που ειχες κανει, μεσω του πλουσιου μπαμπα - που προσφυγας απο τις "παλιες" πατριδες, ειχε καταφερει να φτιαξει παλι τη ζωη του στη νεα γη-,για τους νεους που σε ζητησαν και που σε ολους ειπες οχι, "γιατι αυτοι δεν θελαν συντροφο, δουλα θελαν" οπως με την χαρακτηριστικη Σαλωνικιωτικη προφορα σου μας ελεγες. Μιλαγες ακομη για τις φιλες σου απο το κολλεγιο "Ανατολια" και για την ζωη με αυλικους του Ανακτα μιας αλλης εποχης, χαμενης πολλα χρονια πριν εμεις γεννηθουμε.
Μιλαγες αργοτερα, για τον πολεμο και την κατοχη που τα χασατε ολα και ηρθες στην Αθηνα να σπουδασεις αυτο που παντα ηθελες να κανεις, να ζωγραφιζεις. Ελεγες με χαμογελο ποσο ευκολα σε ξεχνανε ολοι οι "φιλοι" αν πεσεις απο κει ψηλα.
Αφιερωσες τελικα την ζωη σου στον αδερφο σου, οταν αρρωστο και εγκαταλειμμενο απο την "συντροφο" του τον μαζεψες στο σπιτι σου. Στο σπιτι οπου ζησατε μαζι για πανω απο 30 χρονια, χωρις να φυγεις απο διπλα του. Με την μικρη του συνταξη, και τα εσοδα απο τους πινακες σου ζησατε υποφερτα. Ελαχιστα τον θυμαμαι τον αδερφο σου. "Εφυγε" πριν ερθεις διπλα μας.
Σε εμαθα καλυτερα ομως, οταν μονη πια, χωρις τα εσοδα απο τους πινακες σου (δεν ησουν τοσο παραγωγικη πια) και χωρις την συντροφια των "παιδιων του απογευματος" που μας φωναζες (ειχαμε μεγαλωσει πολυ για να θελουμε προσοχη), μου ανοιγες την καρδια σου και μου ελεγες τι ειναι σωστο για σενα. Μου μιλαγες για τους ποιητες που λατρευες και για τα βιβλια που ειχες διαβασει, ησουν πιο μορφωμενη απο την πλειονοτητα των καθηγητων μου (ακομη και του πανεπιστημιου). Με εκανες να λατρεψω την λογοτεχνια αφου συζητουσαμε ωρες για αυτην. Μου εκμυστηρευτικες, οτι με παρακολουθουσες απο το μπαλκονι σου οταν καθομουν και διαβαζα τα καλοκαιρια μονος στην αυλη μας, και προσπαθουσες να με πεισεις οτι ειχα και εγω μεσα μου ενα καλλιτεχνη γιατι παντα ονειροπολουσα και επλαθα ιστοριες με τη φαντασια μου. Αυτο ελεγες ειναι το πιο σημαντικο για ενα καλλιτεχνη, να εχει φαντασια.
Μου ειπες καποτε οτι ειχες ζητησει να γινεις νονα μου. Οι γονεις μου ομως, πιστοι σε παραδοσεις και απο τον φοβο της "εκκεντρικης" σου φυσης εκαναν νονα μου μια αλλη (μια αλλη που ως σημερα ζητημα να εχω μιλησει πανω απο 10 φορες μαζι της).
Τελος, σε θυμαμαι οταν, αρρωστη πια και χωρις εσοδα απο πουθενα, σε εδιωξαν απο το σπιτι σου και οι "κυριες" του φιλοπτωχου ανελαβαν να σε κλεισουν στο γεροκομειο. Ακομη θυμαμαι το βλεμμα που μου εριξες οταν εμπαινες στο αυτοκινητο του ιδρυματος. Το βλεμμα της παραιτησης....
Δεν ηρθα να σε δω. Ακομα το μετανιωνω. Η μανα μου ομως ηρθε αρκετες φορες. Οταν την ρωτησα μια μερα αν σου εδωσαν εκει κατι να ζωγραφιζεις μου ειπε οχι. Ηξερα τοτε, οτι σου ειχαν παρει την ζωη...
Στα αγορασα τα συνεργα. Δεν σε προλαβα ομως. Εφυγες μεσα στο φθινοπωρο. Θα σου τα φερω καποτε για να σε ευχαριστησω. Δεν ηρθα σε κηδειες, μνημοσυνα κτλ, δεν ηθελα να μαθω που σε πεταξαν. Ουτε καν μαζι με τον αδερφο σου δεν σε βαλανε. Θα ερθω ομως καποια μερα...στο χρωστω.
Μου αφησες την παμπαλαια εγκυκλοπαιδεια και τα βιβλια σου, μου αφησες οτι απο τα συνεργα σου ειχαν μεινει απο τα κορακια και επισης τους πινακες που κοσμουν διαφορα μερη στο σπιτι μας. Ο αγαπημενος μου ομως, αυτος με το πλοιο στη θαλασσα, ειναι αλλου και δεν τον βλεπω συχνα. Μου αρεσει γιατι μου θυμιζει την ζωη σου... ταραγμενη και μοναχικη.

Αντιο Νουνα μου,
Αννα Θ.

Sunday, September 9, 2007

Η ΜΟΝΗ Διεξοδος εις τας Φετινας Εκλογας

Ψηφισατε ΦΛΑΝΤΖΑΣ για μια Ελλαδα Νεα

Και μην ξεχνατε η Ωκεανια στηριζει Μανδαμ Σουσου!!!

ΝΕΜΟ (Το Ψαρι)
Επιτιμος Προεδρος Πολιτικης Οργανωσης Νεολαιας (και μη) "Φ.ΛΑ.Ν.Τ.Ζ.Α.Σ."
Ασιας - Ωκεανιας - Ειρηνικου [Συδνευ, Μελβουρνης, Καλικουτας, Τοκυο, Χονγκ-Κονγκ, Τζιτζιφιων, Μαγκουφανας, Μαντουβαλας κτλ.κτλ]

Wednesday, September 5, 2007

Οι νεοι (Ειτε παιδες Ελληνων...)


Παραιτημενοι... Αυτο ειναι οι νεοι σημερα. Κραταμε την αποσταση μας απο πολιτικη, μενουμε με μαμα και μπαμπα ως τα 30 (δεν μπορουμε να κανουμε και αλλιως), δυστυχως/ευτυχως θα συμφωνησω με σας κυριε Δημου ξαναγυρναμε, κατα καποιο τροπο, πισω στην εκκλησια, και γινομαστε πιο φανατικοι και ξενοφοβοι.
Αλλα ελατε και στην θεση μας:
-Εμεις δεν πολεμισαμε
-Δεν ζησαμε επαναστασεις ή δικτατοριες
-Δεν πεινασαμε (στην συντριπτικη μας πλειοψηφια)
-Δεν μαθαμε πολλα για τον ψυχρο πολεμο και ουτε θυμομαστε πότε επεσε το τοιχος του Βερολινου
-Δεν διαβασαμε τα βιβλια που η γενια σας διαβασε γιατι "τρεχαμε να μπουμε στο Πολυτεχνειο και στην ΑΣΟΕ" και το συστημα, που καποιοι απο την γενια σας (που διαβασαν αυτα τα βιβλια) εφτιαξαν για εμας, δεν μας επετρεπε εξωσχολικες δραστηριοτητες
-Τα ειχαμε ολα (λιγο πολυ) και δεν ζησαμε την γενια της μεταναστευσης. Αν και σημερα ζουμε μια αλλη μεγαλη μεταναστευση απο νεους που φευγουν στο εξωτερικο με "εφοδιο" την μορφωση τους αναζητωντας καλυτερη διαβιωση. Μαζι με αυτους ειμαι και γω.
-Παιρνουμε λιγα και ξοδευουμε πολλα σε πραγματα που ισως ειναι αχρηστα πολλες φορες. Ημουν βοηθος καθηγητη στο πανεπηστημιο, μου διναν 250ευρω το μηνα, και εκανα ολη τη δουλεια του. Μεχρι και διορθωση γραπτων.
-Βολευομαστε σιγα σιγα, ακολουθωντας τα προτυπα των γονεων μας που οι περισσοτεροι ΝεοΔημοκρατες ή Πασοκοι καθως ειναι καπου εχουν καποιο βισμα που τους "βοηθα".
-Καταστρεφουμε την χωρα μας,γιατι ειμαστε μεν οικολογοι αλλα απο τον καναπε και πεταμε τα σκουπιδια οπως ναναι γιατι ο καδος της ανακυκλωσης 50 μετρα πιο περα μας πεφτει μακρια...
-Δεν παιζουμε πια στις αλανες και τα παρκα (δεν υπαρχουν) και οι μεγαλοι με τον τρομο του "κακου" μεταναστη που θα μας βλαψει, μας κλειδωνουν μεσα και μας αφηνουν να γινομαστε ζωα μπροστα στην τηλεοραση και να μην εχουμε κοινωνικη ζωη/παιδεια.
-Γερναμε πριν την ωρα μας αναμασωντας σκουριασμενες ιδεες και ιδανικα.
-Καταναλωνουμε... γινομαστε αυτο που μας θελουν να γινουμε.
Ευχαριστω...

Post μου στο Blog του Νικου Δημου

Καλα τα λες αλλα ποιος σε ακουει. Δυστυχως, γενικα οι ανθρωποι, ξεχναμε ευκολα (ακομη και στο συντομο αυτο διαστημα που απομενει ως τις εκλογες). Υπαρχουν και ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ βολεμενοι (ενθεν και εκειθεν)οποτε μην περιμενουμε να αλλαξει τιποτα στην καταραμενη αυτη χωρα.
Ειμαστε εμεις οι ιδιοι, οι γονεις και οι παπουδες μας που την καταντησαμε ετσι, αυτη τη χωρα, και αυτο δυστυχως εχει πια περασει στο DNA μας. Ολοι μας λιγο εως πολυ εχουμε λαβει μερος με τις πραξεις μας (ειτε ψαχνωντας το μεσο-βυσμα για να κανουμε την ζωη μας πιο ευκολη, ειτε λαδωνοντας υπαλληλους, γιατρους κτλ., ειτε καταπατωντας, βρομιζοντας και καταστρευοντας το περιβαλλον μας).
Μην περιμενεις απο τους καθε κομματος κυβερνητες να αλλαξουν την κατασταση αυτη.Και αυτοι απο εμας προερχονται… και πολυ περισσοτερο αυτοι κερδιζουν τα πιο πολλα απο την κατασταση αυτη.
Δυο ειναι οι λυσεις για καθε σοβαρα σκεπτομενο ανθρωπο στην Ελλαδα. 1ον Σηκωνεσαι και φευγεις καπου αλλου (αυτο εκανα εγω) και γυρνας στην Ελλαδα μονο για διακοπες και 2ον (αν εχεις την δυναμη) Μενεις και αρχιζεις να φωναζεις. Να φωναζεις παντου και σε ολους. Οπως κανεις μεσα απο το blog σου. Και θα δεις οτι υπαρχουν και αλλοι σαν και σενα. Και ειναι περισσοτεροι απο οσους νομιζεις.
Θα σου ελεγα οτι υπαρχει και η λυση της τρομοκρατιας, αλλα δεν πιστευω στις ακροτητες και προπαντως δεν ακολουθω τον δρομο που ακολουθουν αυτοι…
Fanant

Post μου στο Blog του keimgreek