The BUS ('Η αλλιως η χαρα του ταξιδευειν!!!)

Το να πας καθε πρωι στη δουλεια και να περιμενεις το λεωφορειο (που εδω σε σχεση με την Αθηνα ερχεται ΠΑΝΤΑ στην ωρα του) το θεωρω μια πολυ βαρετη και ανουσια διαδικασια. Πραγμα το οποιο εχω ξαναπει σε προηγουμενο post μου. Θα ηθελα να μπορουσα να ανοιγα μια πορτα και απο πισω της να ηταν ο προορισμος μου. Οπου και αν ειναι αυτος.
Ειμαι ανθρωπος που θεωρει το χρονο υπερβολικα πολυτιμο για να τον χανουμε σε ασκοπες μεταφορες και κυριως στην "στασιμη" παντα κινηση του δρομου. Απο την αλλη ομως μου αρεσουν τα ταξιδια οταν εχεις εναν ομορφο προορισμο (κυριως σε μακρινα μερη για μενα). Γι'αυτο και διαλεγω παντα να κανω κατι διαφορετικο στην 1 σχεδον ωρα που χρειαζομαι να παω στη δουλεια μου... Αυτο το κατι ειναι αλλοτε να διαβασω ενα βιβλιο, αλλοτε να ακουω μουσικη και καποιες φορες απλα να κοιταω τους γυρω μου και να προσπαθω να πλεξω την ιστορια της ζωης τους ετσι οπως εγω θα ηθελα. Ονειρευομαι θα μου πειτε.... ισως, daydreaming το λενε εδω. Οταν ομως βρισκομαι σε αυτη την κατασταση νομιζω οτι ο χρονος περναει πιο γρηγορα και χωρις να το καταλαβω ειμαι στον προορισμο μου.
Κοιταζω τα προσωπα των συνεπιβατων μου και προσπαθω να βρω τι τους απασχολει και τι ειναι αυτο που σκεφτονται. Και μετα προσπαθω να τους βαλω σε μια ιστορια, πχ. ο Κινεζος απεναντι μου αφου καταφερε να παρει την βιζα και να μεινει στη χωρα, σχεδον σιγουρα θα στελνει ενα ποσο απο το εισοδημα του στην οικογενεια του πισω στην πατριδα. Και μετα σκεφτομαι πως να ζει η οικογενεια του και με ποση καρτερια περιμενουν καθε μηνα τον ταχυδρομο του χωριου να τους φερει τα 10-20 δολαρια (αν καταφερουν και περασουν απο τα χερια των υπαλληλων που "ξαλαφρωνουν" τους φακελους που βρισκουν με λεφτα).
Απο απεναντι καθεται μια κοπελια που απο τα χαρακτηριστικα της λες οτι ερχεται απο Ινδια, Πακισταν και τοτε σου ερχονται στο μυαλο σου σκηνες απο ταινιες οπως "Γη ποτισμενη με ιδρωτα" κ.α. Που και που καποιος απο αυτους αρχιζει να μιλα με το διπλανο του, συνηθως απο την ιδια χωρα, στη γλωσσα του και τοτε προσπαθω να καταλαβω τι ειναι αυτο που λενε. Αυτοι μπορει να μιλανε για τον καιρο. Εγω ομως τους βαζω να καταστρωνουν σχεδια για δολοφονιες και απατες κατα αλλων ατυχων ανθρωπων, ή να βριζουν και να κουτσομπολευουν εμας τους αλλους επιβατες του λεωφορειου.
Οταν καμια φορα καμια ηλικιωμενη (που την βρισκουν παντα την ορεξη?), απο τις πολλες φορες που με εχει δει, μου πιανει την κουβεντα και βλεπει απο την προφορα μου οτι δεν ειμαι Αυστραλος, αν και μοιαζω πολυ με αυτους, αρχιζει η "ανακριση":
-Απο που εισαι εσυ son? (son να πεις το εγγονι σου!!! 24 ειμαι!!!)
-Απο Greece μανδαμ.
- REΕΕΕΕΕΕΕAΑΑΑLLY? (Εδω ειναι που τις φοβαμαι για εγκεφαλικο καθοτι κολλανε λιγο)
- Really.
- Η Greece ειναι τοσο ομορφο μερος (ΤΙ ΜΕ ΛΕΣ?).Δεν εχω παει αλλα πολυ θα ηθελα (Βιασου γιατι αν το αργησεις λιγο ακομη, απο ψηλα σε βλεπω να την κοιτας). Οι φιλες μου που πηγαν last year ειπαν οτι ειναι καταπληκτικα (οχι για αυτους που μενουν εκει!!!).
- Ναι, Ι know. (εδω κανω direct Marketing) Ειναι ομορφο μερος να επισκεπτει κανεις!!!
- Ξερεις εχουμε πολλους Ελληνες εδω, εχω και μια γειτονισσα Ελληνιδα. (Εσυ και αλλο 1 εκατομμυριο κατοικοι της πολης)
- Nice.
- Εχει φυτεψει και στον κηπο της ελιες, πορτοκαλιες, λεμονιες και αλλα exotic δεντρα (Η λεμονια κυρια μου δεν ειναι exotic plant, δεν εβαλε μπανανες η γυναικα)
- Ναι, ξερω σε πολλους ελληνες αρεσει να φυτευουν δεντρα (και σε ακομη περισσοτερους να τα καινε)
- Νice to meet you son (τι son βρε χ*%^$@#~%$η...)
- Me too (την αλλη φορα που θα σε δω μεσα στο λεωφορειο θα παρω το επομενο)
Αυτα...Υ.Γ. Δεν προκειται να γραψω τιποτα για τα δαση η για τις φωτιες στην Ελλαδα. Οχι γιατι αδιαφορω, αλλα γιατι εχουν πει πολλα αλλοι ΣΤΗΝ Ελλαδα. Και ετσι και αλλιως δεν πιστευω οτι θα αλλαξει κατι. Μονο ενα Μπραβο και ευχαριστω σε ολους οσοι πηγαν στην συγκεντρωση χθες στο Συνταγμα...

Οι φιλοι μας τα ζωα!!!

Καθε φορα που πρεπει να παω στη δουλεια το ταξιδι με το λεωφορειο μου περνει 45-50 λεπτα. Αυτο το βαριεμαι απιστευτα. Ετσι μη εχωντας κατι να κανω περαν του να ακουσω μουσικη (τα ακουστικα ειναι πλεον προεκταση του αυτιου μου), καθομαι και παρατηρω τα προσωπα γυρω μου. Καποτε θα πρεπει να μιλησω και για αυτους...Πισω παλι στο λεωφορειο.
Ελεγα οτι το βαριεμαι, ετσι καποιες μερες, οταν ο καιρος ειναι καλος το κοβω με τα ποδια μεσα απο εναν εθνικο δρυμο που βρισκεται λιγο πιο κατω απο το σπιτι μου. Εκει παιρνω το λεωφορειο απο την αλλη μερια του οπου και γλιτωνω κανα 20λεπτο, που μαζι με το περπατημα το ιδιο βγαινει στο συνολο της διαδρομης, αλλα δεν συγκρινεται το ενα με το αλλο.
Το περπατημα μεσα στο δασος αυτο σχεδον καθε φορα με φερνει μπροστα σε εκπληξεις (οπως η φωτογραφια παραπανω που το καγκουρω ποζαρει κατω απο την διαφημηση της εθνικης εταιρειας αερομεταφορων της Αυστραλιας). Δεν νομιζω οτι εχει καποιο νοημα το ολο θεμα αυτο αλλα ηθελα να βαλω καποιες φωτογραφιες απο ζωα εδω στο blog και εξηγω το λογο. Ειναι τοσο ομορφη η πολη αυτη που δε μου κανει η καρδια να φυγω...

Τετραδιο

Η πολη ειναι τεραστια ισως μεγαλυτερη απο την Αθηνα. Οι ανθρωποι ομως ειναι βιαστικοι, αμιλητοι λες και η πολη τους προκαλει ασφυξια.
Εδω δεν εχουν τον φοβο της τρομοκρατιας που βιωνει ο κατοικος της Νεας Υορκης ή του Λονδινου. Ειναι(;) ασφαλεις. Και ομως το βλεπεις στα ματια τους δεν επιθυμουν να σου μιλησουν. Ειναι λιγοι αυτοι που ειναι φιλικοι και ειναι κυριως μεταναστες ή φοιτητες απο αλλου.
Πως γινεται σε μια τοσο ομορφη πολη να εχουν τοσο απογοητευμενους ανθρωπους? Η χωρα εχει απο τα μεγαλυτερα ποσοστα αυτοκτονιων στον "πολιτισμενο" κοσμο. Τί τους λειπει? Φαινομενικα τιποτα... Ολα τα εχουν: ενα πανεμορφο κλιμα, μια θαυμασια πολη με πολλα παρκα και ελευθερους χωρους (αυτο μου λειπει στην Αθηνα) και καλη ποιοτητα ζωης. Δεν εχουν ομως την παρεα, την επαφη. Ο Ελληνας αν δει καποιον να εχει προβλημα στο δρομο, οσο και αν γκρινιαζουν μερικοι και θελουν να μας κανουν να πιστευουμε το αντιθετο, θα προσπαθησει να τον βοηθησει. Θα τον ρωτησει τί τρεχει. Εδω οχι.
Σημερα στο Hyde Park στο κεντρο της πολης μια κοπελα εκλεγε μονη στο διπλα παγκακι. Ο κοσμος περνουσε χωρις να δινει σημασια και εγω την κοιτουσα για καμποση ωρα. Δεν τολμουσα να την πλησιασω μην την τρομαξω. Δεν ειναι συνηθισμενοι στο να τους μιλανε ξενοι εδω. Δεν βαριεσαι ειπα θα της μιλησω και οτι γινει.
Ειχε χασει καποιον δικο της... προσπαθησα να την παρηγορησω (τι μπορει αληθεια να πει κανεις σε τετοιες στιγμες και ποσο μπορει να νοιωσει τον πονο του αλλου?) Και ομως με το να μιλησει σε καποιον καταφερε να ηρεμισει καπως. Την βοηθησα να βρει ενα ταξι. Μου ειπε ευχαριστω. Νομιζω απο τα πιο αληθινα ευχαριστω που εχω ακουσει στη ζωη μου. Γυρισα στη δουλεια πιο χαρουμενος πιο ξεκουραστος. Τι και αν δεν εμαθα ποτε το ονομα της?
ΤΕΛΙΚΑ ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΜΟΝΟΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ

Εξυπνο!!!

Τετραδιο

The way the world works is so twisted... You do not trust. Most want to use you...
I had stopped expressing myself for a long time now. Especially verbally I only did it written. Now I feel different, reborn lets say. I chose a different path in life. What is it? I wont tell!!! Life is small to just say and verba volant only scripta manent.
But the lines are ending and I have so much to tell. For that I'll end here.
For today...

Τετραδιο

Εχω ενα τετραδιο και μεσα σε αυτο γραφω.... συνεχως (of course). Γραφω σκεψεις, ελπιδες και ονειρα μου. Πολλες φορες αυτα που γραφω δεν εχουν νοημα ουτε καν για μενα... Νομιζω ομως οτι λειτουργουν χαλαρωτικα.
Θα αρχισω λοιπον να περναω καποια απο τα γραμματα μου στο Blog αυτο. Παντα εκρυβα αυτο το τετραδιο απο τον κοσμο, αλλα κατα βαθος παντα ηθελα καποιος να το βρει και να το διαβασει. Μαλλον για να δω αν κανουν και αλλοι ιδιες σκεψεις με μενα!!!
Αν οτι διαβαζετε δεν σας αρεσει πειτε το στα σχολια σας. Αλλωστε παντα υπαρχει και το close ή το back...

Thank you,
Crone

Υ.Γ. Ζω στο Συδνευ οποτε μαλλον το timing μου θα ειναι λιγο ασχετο με το δικο σας. Sorry αν απαντω στα post σας καθυστερημενα.

Thanx again!!!

Το να ζεις σωστα

ζυγόν μή υπερβαίνειν, τούτ'' έστι μή πλεονεκτείν
μή τό πύρ τή μαχαίρα σκαλεύειν, όπερ ήν μή τον ανοιδούντα και οργιζόμενον κινείν λόγοις τεθηγμένοις
στέφανόν τε μή τίλλειν, τούτ'' έστι τους νόμους μή λυμαίνεσθαι
μή καρδίαν εσθίειν, οίον μή λυπείν εαυτόν ανίαις
μηδ''επί χοίνικος καθέζεσθαι, οίον μη αργόν ζήν
μηδ''αποδημούντα επιστρέφεσθαι, μη έχεσθαι του βίου τούτου αποθνήσκοντα
τάς τε λεωφόρους μή βαδίζειν, δι''ού ταίς τών πολλών έπεσθαι γνώμαις εκώλυεν, τάς δέ τών λογίων καί πεπαιδευμένων μεταθείν
μηδέ χελιδόνας έν οικία δέχεσθαι, τούτ''έστι λάλους ανθρώπους καί περί γλώτταν ακρατείς ομωροφίους μή ποιείσθαι
θεών τ''εικόνας έν δακτυλίοις μή φόρειν, τούτ''έστι την περί θεών δόξαν καί λόγον μή πρόχειρον μηδέ φανερόν έχειν
κυάμων απέχου. Ισως η πιο παρεξηγημένη φράση του Πυθαγόρα, η οποία παρερμηνεύθηκε από τους μεταγενέστερους αναλυτές στη διδασκαλία ότι δεν πρέπει να τρώμε κουκιά! (κύαμοι=κουκιά) Αγνοούσαν όμως το γεγονός ότι στην αρχαιότητα ονόμαζαν τα ζάρια και κυάμους, επομένως ο Πυθαγόρας συμβούλευε να αποφεύγεις τα τυχερά παιχνίδια.

• Να μην υπερβαίνεις το ζυγό (πλάστιγγα), τούτο σημαίνει να μην πλεονεκτείς

• Να μη σκαλίζεις τη φωτιά με το μαχαίρι, που σήμαινε τον φουσκωμένο (από θυμό) και τον οργισμένο να μην προκαλείς με οξείς λόγους

• Να μη μαδάς το στέφανον, αυτό σημαίνει να μη κακομεταχειρίζεσαι τους νόμους, γιατί αυτοί είναι στέφανα της πόλης

• Να μην τρώς την καρδιά σου, που σημαίνει να μην στενοχωρείς τον εαυτό σου με τις θλίψεις

• Να μην κάθεσαι πάνω σε "χοίνικα" που σημαίνει να μη ζείς σαν τεμπέλης

• Μήτε όταν αποδημείς να θέλεις να επιστρέψεις, δηλαδή να μην προσκολλιέται (κανείς) στη ζωή όταν πεθαίνει

• Να μη βαδίζεις λεωφόρους, με το οποίο (ρητό) εμπόδιζε να ακολουθεί (κανείς) τις γνώμες των πολλών, αλλά να δέχεται (ακολουθεί) τις γνώμες των λόγιων και μορφωμένων.

• Να μη δέχεσαι χελιδόνια στο σπίτι σου, αυτό σήμαινε φλύαρους ανθρώπους και ακρατείς στη γλώσσα να μην κάνει (κανείς) φίλους (να μη κατοικεί στην ίδια στέγη)

• Τις εικόνες (παραστάσεις) των θεών να μη φοράς σε δαχτυλίδια, τούτο σημαίνει τη γνώμη και τους λόγους για τους θεούς να μην τους κάνεις πρόχειρα και φανερά, ούτε να (τους) προσφέρεις μπροστά σε πολλούς.