Sunday, December 2, 2007

"The Scarface" A.K.A "Ο Σημαδεμενος"


Με καλεσε το "Κιτρινοπαιδο" (ακου ονομα Κιτρινοπαιδο ουτε την "Χρυση" να ειχε) να γραψω για τα σημαδια της ζωης μου.
Οχι τα ψυχικα, δοξα τον Γιαραμπη τετοια δεν υπαρχουν πολλα ακομα, αλλα τα σημαδια στο σωμα που μου εχει αφησει η παιδικη, εφηβικη και μετα-εφηβικη μου ηλικια.

Μικρος ημουνα πολυ σκανταλος οπως με ελεγε η βαβω μου και εχω πολλα παρασημα που το αποδεικνυουν αυτο. Καθε καλοκαιρι το περνουσα στο χωριο και δεν εχανα ευκαιρια να κανω την ζωη των θειων και της γιαγιας δυσκολη. Ειναι πολλα τα σημαδια που δεν θυμαμαι πως τα απεκτησα αλλα θα μιλησω τουλαχιστον για τα βασικα:
α) Καψιμο απο το καντηλι στο χερι(3-4 ετων θα ημουν). Στο δεξι μου χερι αναμεσα στο δειχτη και τον παραμεσο εχω ενα σημαδι απο καψιμο. Ημουνα μικρος και δεν θυμαμαι πως το απεκτησα αλλα απο τους γονεις μου ξερω οτι πηγα να αλλαξω το λαδι στο καντηλι που ειχε η γιαγια μου στο σπιτι και γυρισε και μου εκαψε το χερι. ΕΦΤΑΙΓΑ...
β) Δαγκωμα απο τον σκυλο του θειου (5 ετων). Ο θειος μου ειχε ενα τεραστιο σκυλο για να φυλαει το μαντρι του και εγω ειχα το συνηθειο να παω και να το καβαλαω και να λεω οτι ειναι το αλογο μου και οτι ειμαι καουμποϋς. Το σκυλι με ειχε μαθει και ουτε που το ενοιαζε ωσπου μια μερα του πατησα κατα λαθος την ουρα και αυτο γυρισε και με δαγκωσε στο αριστερο χερι.Το συγχωρεσα ομως και μετα απο λιγο καιρο παλι τα ιδια του εκανα. ΕΦΤΑΙΓΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΗΘΕΛΑ...
γ) Σημαδια απο σκαγια και στα δυο μου χερια (6 ετων). Μισω τα οπλα και πιο πολυ τους κυνηγους. Ενα απογευμα καθομουν στον κηπο στο χωριο και ζωγραφιζα (την θυμαμαι σαν τωρα την σκηνη) και καποιος ανευθυνος (δεν μαθαμε ποτε ποιος) κυνηγουσε στον απεναντι λοφο και βαραγε με καραμπινα και σκαγια διασπορας (για πουλια) και μαλλον εριξε προς το χωριο γιατι τα σκαγια εφτασαν στην αυλη και με πηρανε στα χερια. Δεν με πληγωσανε σοβαρα γιατι ερχονταν απο αρκετα μακρυα και βρισκονταν στην καθοδο τους προς το εδαφος αλλα ηταν καυτα και μου αφησαν πολλα μικρα σημαδακια και στα δυο μου χερια και ποδια (οπου δεν ειμουνα καλυμμενος με ρουχα) ενα μονο μπηκε μεσα στο δερμα και πηγα στο γιατρο να μου το βγαλει. Και ξαναλεω ΜΙΣΩ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ!!!
δ) Σκισιμο και ραμματα στον αριστερο μου μηρο (8 ετων) . Πηγα να κανω βουτια απο ενα ψηλο βραχο και κατεληξα στο νοσοκομειο με σκισμενο ποδι. Δεν θα μπω σε λεπτομερειες και μονο που το θυμαμαι ποναω. ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΑ...
ε) Σημαδι στο χερι απο πολυαγκιστρο (9 ετων). Πηγα να κανω τον ψαρα και μου βγηκε ξινο. Ενα καλοκαιρι στην Παργα. Ψαρευα στον μολο και εκει που πηγα να ριξω το αγκιστρι στο νερο μου πιαστηκε στο χερι και ως που να το βγαλω περασε καποιος με ενα μηχανακι και μπερδευτηκε με την πετονια και αρχισε να με τραβαει. Η φαση ηταν εγω να τρεχω απο πισω και να φωναζω να σταματησει ωσπου τον σταματησαν κατι περαστικοι. Τελικα την γλιτωσα με 2 ραμματα και αντιτετανικο.
στ) Εχω και αλλα σημαδια που δεν καθομαι να πω πως τα απεκτησα γιατι θα ξημερωσουμε. Σε γενικες γραμμες ειναι δαγκωματα απο αδεσποτα στο γονατο και στην κοιλια (ναι εχω μαγνητη αδεσποτων). Χτυπηματα απο πετροπολεμο με την υπολοιπη μαριδα στο χωριο (ενας χαμενος πηρε τουβλο και μου το εφερε στο κεφαλι ενω οι αλλοι ριχναμε χαλικακια). Σημαδι απο την εγχειρηση σκωληκοειδιτιδας (το οποιο ειναι λες και εχω κανει καισαρικη γιατι ο γιατρος ηταν αλμπανης) και αλλα τα οποια δεν θυμαμαι που τα κονομισα πια...

Καλω και εγω με την σειρα μου να μας πουνε για τα σημαδια τους το Laxano, τον Nam3l3ss, την Kat. και οποιον αλλο θελει...

ΥΓ. Την ωρα που εγραφα για τα σημαδια μου επεσε στο ραδιο αυτο: "Δεν κοιμαμαι τωρα πια τα βραδυα σβηνω στο ουισκι τα δικα σου τα σημαδια..." Οιωνος? LOL

Thursday, November 15, 2007

Μια μικρη(?) ιστορικη αναδρομη Part 1....

Μιλαγα με ενα φιλαρακι πριν λιγο καιρο και του ελεγα οτι η οικογενεια απο την οποια προερχομαι εχει συμμετασχει σε πολλες μεγαλες στιγμες της ιστοριας μας. Ο Nemo (σε οποια του μορφη ανα τους αιωνες) εχει καταφερει να γινει μοχλος κινησης πολλων ιστoρικων γεγονοτων. Αλλα ας μην σας ζαλιζω με την φλυαρια μου, ας μπουμε αμεσως στην παραθεση ντοκουμεντων που δειχνουν απο που κραταει η σκουφια μου.


Ολα αρχισαν με τον προ-προ-προπαππου μου, Nemo Le Noble (για τους μη Γαλλοτραφεις Le Noble= Ο Ευγενης), ο οποιος ητο ευγενης-λορδος στην αυλη του Λουδοβικου της Γαλλιας, και εχωντας σιχαθει να τρεφεται μοναχα με παντεσπανι και βαρεθει το ευγενες σπορ του κυνηγιου αρχαιοτητων σε υποδουλες χωρες, ειπε να κινησει επανασταση εναντιων της πλουτοκρατιας (μη γνωριζων οτι και αυτος ανηκε εις τους πλουτοκρατες).

Μαζεψε λοιπον καμια 100 κουρεληδες και αφου τους υποσχεθηκε Ελευθερια- Ισοτης- Αδελφοτης τους ξαποστειλε να καταλαβουν την Βαστιλλη θελωντας να κανει πλακα στο Λουϊ ο οποιος ετρωγε αμεριμνος το 13 γευμα της ημερας αν και ητο μολις μεσημερι. Για να μην τα πολυλογω στο δρομο για την Βαστιλλη μαζευτηκαν πολλοι αλλοι κουρεληδες και απλητοι περιεργοι που απλα νομιζαν οτι καπου μοιραζαν φαι και τρεξαν. Ετσι κατα το απογεματακι εφτασαν ολοι εξω απο το καστρο και περιμεναν την Ελευθερια που τοσο καλα λογια ακουγαν για αυτην.
Ακουγωντας φασαρια απο εξω ο Λουϊ, βγηκε στο μπαλκονι και βλεπωντας ολον αυτο τον οχλο μαζεμενο, τρομοκρατημενος ρωτησε τι ζητουν. Αυτοι απαντησαν με μια φωνη: "ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΠΟΥ ΤΟΣΑ ΑΚΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΗ". Ο Λουδοβικος αφου σκεφτηκε λιγο τους απαντησε: "ΕΓΩ ΜΙΑ ΜΑΡΙΑ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΑΝ ΤΗΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΦΩΝΑΞΩ"...Και τοτε πριν καλα καλα τελειωσει ο Λουϊ τα λογια του η πλεμπα απο κατω αρχισε να ωρυεται, καθως αρχισε να καταλαβαινει οτι ουτε κοπελα θα βλεπαν ουτε φαι θα τρωγαν. Ετσι αρχισαν να τα σπανε και να χτυπανε οποιον συναντουσαν στο δρομο τους.

Ο Nemo Le Noble καταλαβαινωντας οτι κατι πηγε στραβα και ακολουθωντας την παλια Γαλλικη Παροιμια "Du lâche la maman n'a pas pleuré jamais" (Του φευγατου η μανα δεν εκλαψε ποτες), μεταμφιεστηκε γοργα σε παλακιδα και βγηκε στο στενο να δει τι τρεχει. Πριν προλαβει να κανει 2 βηματα ενα εξαγριωμενο πληθος τον περικυκλωσε και αρχισε να τον πλησιαζει με αγριες διαθεσεις. Ο Nemo τοτε αρπαξε μια σημαια που βρηκε κατω και μην εχωντας τι αλλο να πει φωναξε: "Allons enfants de la Patrie. Le jour de gloire est arrivé, Contre nous de la tyrannie..." (Εμπρος της γης οι κολασμενοι.. Του παντεσπανιου σκλαβοι, εμπρος, εμπρος...)

Το πληθος τοτε υπακουο τον πηρε κατα ποδας και ξανακινησαν μαζι ολοι για την Βαστιλλη... Τα υπολοιπα τα εχει γραψει η ιστορια και ειναι γνωστα λιγο πολυ στον καθενα μας. Ο Νemo καταφερε να αναδειχθει σε εξεχουσα φυσιογνωμια της επαναστασεως και συντομα εγεινε ο των Παρισιων δημαρχος.

Το μονο κακο ειναι οτι πηγε μια μερα να τα βαλει με τους νονους (ετσι ελεγαν τους "Κουμπαρους" παλια) της νυχτας, που δραστηριοποιουνταν στην περιοχη γυρω απο το Moulin Rouge και μια μερα εφυγε απο το σπιτι περπατωντας αλλα τον εφεραν πισω τεσσερεις. Αφησε ετσι χηρα την προ-προ-προγιαγια μου και ορφανες τις κορες τους που βλεπετε στον παρακατω πινακα.

Αυτη ηταν η ιστορια του Nemo Le Noble οπως την εμαθα μεσα απο τις αφηγησεις της οικογενειας μου. Τωρα αν κατι δεν σας καθεται καλα προβλημα σας.....


Get this widget | Track details | eSnips Social DNA



ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ......

Wednesday, November 7, 2007

Ενας Nemo που τον ελεγαν Ψαρι...

Η ιστορια του ονοματος μου ξεκιναει απο τα μικρατα μου, οταν ως νεανιας και εγω, καταφερα να περασω στην Β'Λυκειου και να διαλεξω την θεωρητικη κατευθυνση. Ειναι δε σωστο να αναφερω εδω, οτι παντα με φωναζαν αλλιως αλλα δεν το λεω εδω γιατι θα γελασει και το παρδαλο κατσικι...
Στο Λυκειο λοιπον, ειναι που στα Λατινικα ακουσα την φραση "Nemo Me Impune Lacessit" οπου σημαινει "κανεις δεν με προσεβαλλε χωρις να τιμωρηθει...". Μιας και γενικα ειμαι πολυ εκδικητικος χαρακτηρας απο την αρχη μου εκανε κλικ. Αλλα δεν με ελεγε κανεις ετσι μεχρι που, μια φορα πανω στην πλακα, ειπα σε εναν συμμαθητη οτι θα τον ξεκοιλιασω (chic ετσι?) και πεταγεται ενας αλλος και μου λεει "Σιγα ρε Νemomeimpunelacessit φονια..." και απο κει μου εμεινε.
Καλα λοιπον να εισαι θεωρητικη, κατι σκαμπαζεις απο Λατινικα, ξερεις τι λεει. Εχεις ομως και ολους τους αλλους (αμορφωτοι!!!) που ολο σε ρωτανε τι σημαινει αυτο το ονομα και σου σπανε τα νευρα. Ετσι το περιεκοψα λιγο και το εκανα "Nemo" που παει να πει "Κανενας". Τωρα στο Blog μου αρεσει ποιο πολυ ετσι γιατι μπορει να γινει και συμβολο της ανωνυμιας που σου δινει το ιντερνετ.
Πριν απο κανα χρονο ομως το ανιψακι μου που με ακουγε να μιλαω με την μανα του για το nickname μου, ακουσε το "Nemo" και που πηγε το μυαλο του? "Θειε ειθαι εκεινο το πθαρακι που επθαχνε ο μπαμπαθ του? (δεν ειναι ισπανακι το μικρο, απλα 2χρονο)" ετσι με ρωτησε και με εκανε για αλλη μια φορανα αλλαξω νοημα στο name μου, αφου εσκασα στα γελια με τον τροπο του μικρου.
Αυτος ειναι ο "Nemo" λοιπον, το "πθαρακι" που μπορει να γινεται "Κανενας" οταν το επιβαλλει η περισταση. Ενα ψαρι "μιμος" και οχι "κλοουν" οπως εσφαλμενα το λενε οι επιστημονες, και που ολως τυχαιως ζει και αυτο στο Συδνευ της Αυστραλιας οπως το αλλο συνονοματο "πθαρακι"...

Τhanks για την προσκληση λαχανο...

Thursday, October 25, 2007

Λετ'ς Τοκ Αμπαουτ Μαγκζ (Ας μιλησωμε για κουπες!!!)

Με καλεσε το λοιπον το λαχανο να του δειξω τις κουπες μου... Το θεμα ειναι ομως οτι εγω συγκατοικω με ενα Γερμανο, ο οποιος ειναι απιστευτα ατσουμπαλος και μου τις σπαει συνεχως (ισως να εχει και κομπλεξ και να θελει να με εκδικηθει που τους κερδισαμε στον τελευταιο πολεμο...χεχεχε)

Εχω την ταση να πινω 5' o'clock tea (ως αγγλοτραφης Λορδος). Τον καφε τον απεχθανομαι, σαν ο Διαολος το λιβανι, μια κουπα να πιω δεν κοιμαμαι μια βδομαδα. Τεσπα...

Αυτη την εχω στο γραφειο να πινω το Tea μου(μου την εκανε δωρο ο Τρελογερμανος γιατι μου εσπασε την κουπα που ειχα φερει απο το Greece) :



Αυτη την πολυ κλασσικη την εχω σπιτι (την εφερε και αυτη ο Γερμανος για να κανει καφε στην κοπελα του...αλλα δεν του λεω οτι την χρησιμοποιω και εγω...χιχιχιχι) :


Κατα τα αλλα εχω και κατι αλλες κλασικες λευκες χωρις σχεδια που τις αγοραζω την 6αδα απο τα ΙΚΕΑ γιατι εχω τον Γερμανο σπιτι και ολο μου τις σπαει.

Μιας και ειμαι ο τελευταιος (αργησα, αργησα) δεν εχω ποιον να καλεσω να μου δειξει τις κουπες του... Ισως τον Νam3l3ss και οποιον αλλο θελει...

Update 13/11/2007 :

Να με συγχωρεσει η μεγαλειοτης του ο Dr.Flantzas που ξεχασα να αναφερθω και στην κουπα που κοσμει το τζακι μου ως πολυτιμο τροπαιο απο την τελευταια μας συναντηση στο μεγαρο Μαξιμου. Φερει την ιδιοχειρη υπογραφη του και ειναι απολυτα συλλεκτικο κομματι καθοτι κυκλοφορει σε μονο 1 1/2 αντιτυπα (το μισο εχει χαθει απο τοτε που ο πρωην Πρωθυπουργος της Τζατζουφιας πανω στα νευρα του για την ηττα του στας εκλογας τα εκανε γης μαδιαμ στο οβαλ γραφειο)


Sunday, October 21, 2007

Μια μικρή ιστορία...(Ή ενα μεγάλο Post Mortem)

"You have a choice. Live or die. Every breath is a choice. Every minute is a choice. To be or not to be MUST be your choice..."

Ειχα πολυ καιρο να σε δω, δεν ταιριαζαν και οι ωρες μας στο γραφειο. Οταν οι αλλοι εφευγαν εσυ ερχοσουν να κανεις την δουλεια σου. Τις λιγες φορες που ειχαμε βρεθει ηταν οταν εγω ειχα πολυ δουλεια και καθομουν ως αργα. Δεν ενδιαφερθηκα να μαθω για σενα. Σκεφτομουν τα δικα μου "μεγαλα προβληματα".

Σε εβλεπα να κανεις σκυφτη και ηρεμη την δουλεια σου. Καθαριζες, τακτοποιουσες τα παντα στην θεση τους και αφηνες το γραφειο παντα τακτικο -για να το ξαναβρεις την αλλη μερα σαν να εχουν περασει απο κει οι ορδες των Ουννων.

Τις δυο-τρεις φορες που ειχαμε μιλησει μου ειχες πει την ιστορια της ζωης σου. Πως αφησες την πατριδα σου στην Ασια, για να βρεθεις ερμαιο στα χερια ανθρωπων που σου υποσχεθηκαν μια χωρα οπου οι δρομοι ειναι "στρωμενοι με χρυσαφι". Θυμαμαι μου ελεγες πως αν τωρα επρεπε να ξαναπαρεις αυτην την αποφαση παλι το ιδιο θα εκανες. Δεν μου εξηγησες γιατι, αλλα ουτε και σε ρωτησα.

Εμαθα για το πως περασες εναν ωκεανο μεσα σε μια σαπια βαρκα, 3 ημερες χωρις φαγητο και με ελαχιστο νερο. Μου ειπες για τον συνεπιβατη που βουτηξε στην θαλασσα να γυρισει κολυμπωντας πισω. Για το πως τελικα βρεθηκες εδω, και για το πως οι "εμποροι" σε εβαλαν να δουλευεις στις μεγαλες φαρμες για να ξεπληρωσεις τα "ναυλα" σου. Μολις 10$ το μηνα, αυτος ηταν ο μισθος που εφτανε στα χερια σου και με αυτα επρεπε να ζησεις.

Οταν τελικα καταφερες να ξεχρεωσεις μετα απο 2 χρονια δουλεια, και χωρις χαρτια και αδεια παραμονης ηρθες εδω στην πολη να βρεις δουλεια. Και τελικα εφτασες εδω να κανεις αυτο που εως χθες εκανες. Ησουν θλιμενη που δεν μπορουσες να ξαναπας στην χωρα σου. Χωρις βιζα δεν θα σε αφηνανε να ξαναερθεις. Και δεν μπορουσες να ζησεις πια εκει. Ηθελες να βρεις την μητερα σου μου ελεγες. Αυτην να εβλεπες και τιποτα στον κοσμο. Και μαλλον την βρηκες...

Μολις εχθες εμαθα τα νεα, σε βρηκαν ξημερωματα λεει μεσα στο σπιτι σου. Μονη. Και χωρις να σε εχει αναζητησει κανεις. Δεν ημασταν πανω απο 5 ατομα στο ναο. Δεν σε γνωριζαν πολλοι. Ησουνα μια σκια, μια "υπηρεσια" για τα εκατονταδες ατομα που καθε πρωι εβρισκαν τα γραφεια τους τακτοποιημενα. Ειναι δυσκολο και επωδυνο ο καθενας απο μας με τον τροπο που ζει σημερα να σκεφτει για τον αλλο διπλα του. Απλα υπαρχει...


ΥΓ. Αφιερωμενο σε ολους αυτους που το χρειαζονται...

"There are more things in heaven and earth, more than these dreamt of in our philosophy."

Sunday, October 7, 2007

Back again Soon!!!

Κλειστο μεχρι νεοτερας λογω φορτου "εργασιας"!!!
Για περισσοτερα ρωτηστε το Laxano... Αυτο ξερει!!!

Friday, September 21, 2007

Σταθμοι ζωης... Ανθρωποι (Μερος Α')

Για την Αννα...
Ειναι καιρος τωρα που θελω να γραψω για σενα και ολο το αφηνω για μετα. Αλλωστε, ξερω πως δεν θα μου θυμωσεις, γιατι και συ ησουν σαν και μενα. Ποτε δεν σε ενοιαζε ο χρονος.
Ξερω οτι με γνωριζες πολυ πριν αρχισω να σε θυμαμαι εγω. Σε βρηκα πρωτα στο παλιο σου διαμερισμα, οπου ζουσες με τον αδερφο σου, και αργοτερα, οταν τον εχασες, στο αλλο διπλα στο σπιτι μου.
Μας μαζευες στο σπιτι σου και και προσπαθουσες να μας μαθεις την τεχνη σου. Ξερω θα μου παραπονεθεις παλι να μην το λεω τεχνη αυτο που κανεις... εσυ το ονομαζες "η ζωη σου". Το μονο που θυμαμαι να κανω απο ολα αυτα που μας εδειχνες ειναι τα πουλια. Μας αρεσε να σου ζηταμε να μας κανεις τα χαρτινα πουλια, τα απογευματα που οι μαναδες μας - βρισκοντας σε σενα μια βολικη και παντα προθυμη νταντα - μάς "παρκαραν" στο σπιτι σου και πηγαιναν να κανουν τις δουλειες τους.
Θυμαμαι τις ιστοριες που μας ελεγες για την Θεσσαλονικη που μεγαλωσες. Μιλαγες για τις γνωριμιες που ειχες κανει, μεσω του πλουσιου μπαμπα - που προσφυγας απο τις "παλιες" πατριδες, ειχε καταφερει να φτιαξει παλι τη ζωη του στη νεα γη-,για τους νεους που σε ζητησαν και που σε ολους ειπες οχι, "γιατι αυτοι δεν θελαν συντροφο, δουλα θελαν" οπως με την χαρακτηριστικη Σαλωνικιωτικη προφορα σου μας ελεγες. Μιλαγες ακομη για τις φιλες σου απο το κολλεγιο "Ανατολια" και για την ζωη με αυλικους του Ανακτα μιας αλλης εποχης, χαμενης πολλα χρονια πριν εμεις γεννηθουμε.
Μιλαγες αργοτερα, για τον πολεμο και την κατοχη που τα χασατε ολα και ηρθες στην Αθηνα να σπουδασεις αυτο που παντα ηθελες να κανεις, να ζωγραφιζεις. Ελεγες με χαμογελο ποσο ευκολα σε ξεχνανε ολοι οι "φιλοι" αν πεσεις απο κει ψηλα.
Αφιερωσες τελικα την ζωη σου στον αδερφο σου, οταν αρρωστο και εγκαταλειμμενο απο την "συντροφο" του τον μαζεψες στο σπιτι σου. Στο σπιτι οπου ζησατε μαζι για πανω απο 30 χρονια, χωρις να φυγεις απο διπλα του. Με την μικρη του συνταξη, και τα εσοδα απο τους πινακες σου ζησατε υποφερτα. Ελαχιστα τον θυμαμαι τον αδερφο σου. "Εφυγε" πριν ερθεις διπλα μας.
Σε εμαθα καλυτερα ομως, οταν μονη πια, χωρις τα εσοδα απο τους πινακες σου (δεν ησουν τοσο παραγωγικη πια) και χωρις την συντροφια των "παιδιων του απογευματος" που μας φωναζες (ειχαμε μεγαλωσει πολυ για να θελουμε προσοχη), μου ανοιγες την καρδια σου και μου ελεγες τι ειναι σωστο για σενα. Μου μιλαγες για τους ποιητες που λατρευες και για τα βιβλια που ειχες διαβασει, ησουν πιο μορφωμενη απο την πλειονοτητα των καθηγητων μου (ακομη και του πανεπιστημιου). Με εκανες να λατρεψω την λογοτεχνια αφου συζητουσαμε ωρες για αυτην. Μου εκμυστηρευτικες, οτι με παρακολουθουσες απο το μπαλκονι σου οταν καθομουν και διαβαζα τα καλοκαιρια μονος στην αυλη μας, και προσπαθουσες να με πεισεις οτι ειχα και εγω μεσα μου ενα καλλιτεχνη γιατι παντα ονειροπολουσα και επλαθα ιστοριες με τη φαντασια μου. Αυτο ελεγες ειναι το πιο σημαντικο για ενα καλλιτεχνη, να εχει φαντασια.
Μου ειπες καποτε οτι ειχες ζητησει να γινεις νονα μου. Οι γονεις μου ομως, πιστοι σε παραδοσεις και απο τον φοβο της "εκκεντρικης" σου φυσης εκαναν νονα μου μια αλλη (μια αλλη που ως σημερα ζητημα να εχω μιλησει πανω απο 10 φορες μαζι της).
Τελος, σε θυμαμαι οταν, αρρωστη πια και χωρις εσοδα απο πουθενα, σε εδιωξαν απο το σπιτι σου και οι "κυριες" του φιλοπτωχου ανελαβαν να σε κλεισουν στο γεροκομειο. Ακομη θυμαμαι το βλεμμα που μου εριξες οταν εμπαινες στο αυτοκινητο του ιδρυματος. Το βλεμμα της παραιτησης....
Δεν ηρθα να σε δω. Ακομα το μετανιωνω. Η μανα μου ομως ηρθε αρκετες φορες. Οταν την ρωτησα μια μερα αν σου εδωσαν εκει κατι να ζωγραφιζεις μου ειπε οχι. Ηξερα τοτε, οτι σου ειχαν παρει την ζωη...
Στα αγορασα τα συνεργα. Δεν σε προλαβα ομως. Εφυγες μεσα στο φθινοπωρο. Θα σου τα φερω καποτε για να σε ευχαριστησω. Δεν ηρθα σε κηδειες, μνημοσυνα κτλ, δεν ηθελα να μαθω που σε πεταξαν. Ουτε καν μαζι με τον αδερφο σου δεν σε βαλανε. Θα ερθω ομως καποια μερα...στο χρωστω.
Μου αφησες την παμπαλαια εγκυκλοπαιδεια και τα βιβλια σου, μου αφησες οτι απο τα συνεργα σου ειχαν μεινει απο τα κορακια και επισης τους πινακες που κοσμουν διαφορα μερη στο σπιτι μας. Ο αγαπημενος μου ομως, αυτος με το πλοιο στη θαλασσα, ειναι αλλου και δεν τον βλεπω συχνα. Μου αρεσει γιατι μου θυμιζει την ζωη σου... ταραγμενη και μοναχικη.

Αντιο Νουνα μου,
Αννα Θ.

Sunday, September 9, 2007

Η ΜΟΝΗ Διεξοδος εις τας Φετινας Εκλογας

Ψηφισατε ΦΛΑΝΤΖΑΣ για μια Ελλαδα Νεα

Και μην ξεχνατε η Ωκεανια στηριζει Μανδαμ Σουσου!!!

ΝΕΜΟ (Το Ψαρι)
Επιτιμος Προεδρος Πολιτικης Οργανωσης Νεολαιας (και μη) "Φ.ΛΑ.Ν.Τ.Ζ.Α.Σ."
Ασιας - Ωκεανιας - Ειρηνικου [Συδνευ, Μελβουρνης, Καλικουτας, Τοκυο, Χονγκ-Κονγκ, Τζιτζιφιων, Μαγκουφανας, Μαντουβαλας κτλ.κτλ]

Wednesday, September 5, 2007

Οι νεοι (Ειτε παιδες Ελληνων...)


Παραιτημενοι... Αυτο ειναι οι νεοι σημερα. Κραταμε την αποσταση μας απο πολιτικη, μενουμε με μαμα και μπαμπα ως τα 30 (δεν μπορουμε να κανουμε και αλλιως), δυστυχως/ευτυχως θα συμφωνησω με σας κυριε Δημου ξαναγυρναμε, κατα καποιο τροπο, πισω στην εκκλησια, και γινομαστε πιο φανατικοι και ξενοφοβοι.
Αλλα ελατε και στην θεση μας:
-Εμεις δεν πολεμισαμε
-Δεν ζησαμε επαναστασεις ή δικτατοριες
-Δεν πεινασαμε (στην συντριπτικη μας πλειοψηφια)
-Δεν μαθαμε πολλα για τον ψυχρο πολεμο και ουτε θυμομαστε πότε επεσε το τοιχος του Βερολινου
-Δεν διαβασαμε τα βιβλια που η γενια σας διαβασε γιατι "τρεχαμε να μπουμε στο Πολυτεχνειο και στην ΑΣΟΕ" και το συστημα, που καποιοι απο την γενια σας (που διαβασαν αυτα τα βιβλια) εφτιαξαν για εμας, δεν μας επετρεπε εξωσχολικες δραστηριοτητες
-Τα ειχαμε ολα (λιγο πολυ) και δεν ζησαμε την γενια της μεταναστευσης. Αν και σημερα ζουμε μια αλλη μεγαλη μεταναστευση απο νεους που φευγουν στο εξωτερικο με "εφοδιο" την μορφωση τους αναζητωντας καλυτερη διαβιωση. Μαζι με αυτους ειμαι και γω.
-Παιρνουμε λιγα και ξοδευουμε πολλα σε πραγματα που ισως ειναι αχρηστα πολλες φορες. Ημουν βοηθος καθηγητη στο πανεπηστημιο, μου διναν 250ευρω το μηνα, και εκανα ολη τη δουλεια του. Μεχρι και διορθωση γραπτων.
-Βολευομαστε σιγα σιγα, ακολουθωντας τα προτυπα των γονεων μας που οι περισσοτεροι ΝεοΔημοκρατες ή Πασοκοι καθως ειναι καπου εχουν καποιο βισμα που τους "βοηθα".
-Καταστρεφουμε την χωρα μας,γιατι ειμαστε μεν οικολογοι αλλα απο τον καναπε και πεταμε τα σκουπιδια οπως ναναι γιατι ο καδος της ανακυκλωσης 50 μετρα πιο περα μας πεφτει μακρια...
-Δεν παιζουμε πια στις αλανες και τα παρκα (δεν υπαρχουν) και οι μεγαλοι με τον τρομο του "κακου" μεταναστη που θα μας βλαψει, μας κλειδωνουν μεσα και μας αφηνουν να γινομαστε ζωα μπροστα στην τηλεοραση και να μην εχουμε κοινωνικη ζωη/παιδεια.
-Γερναμε πριν την ωρα μας αναμασωντας σκουριασμενες ιδεες και ιδανικα.
-Καταναλωνουμε... γινομαστε αυτο που μας θελουν να γινουμε.
Ευχαριστω...

Post μου στο Blog του Νικου Δημου

Καλα τα λες αλλα ποιος σε ακουει. Δυστυχως, γενικα οι ανθρωποι, ξεχναμε ευκολα (ακομη και στο συντομο αυτο διαστημα που απομενει ως τις εκλογες). Υπαρχουν και ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ βολεμενοι (ενθεν και εκειθεν)οποτε μην περιμενουμε να αλλαξει τιποτα στην καταραμενη αυτη χωρα.
Ειμαστε εμεις οι ιδιοι, οι γονεις και οι παπουδες μας που την καταντησαμε ετσι, αυτη τη χωρα, και αυτο δυστυχως εχει πια περασει στο DNA μας. Ολοι μας λιγο εως πολυ εχουμε λαβει μερος με τις πραξεις μας (ειτε ψαχνωντας το μεσο-βυσμα για να κανουμε την ζωη μας πιο ευκολη, ειτε λαδωνοντας υπαλληλους, γιατρους κτλ., ειτε καταπατωντας, βρομιζοντας και καταστρευοντας το περιβαλλον μας).
Μην περιμενεις απο τους καθε κομματος κυβερνητες να αλλαξουν την κατασταση αυτη.Και αυτοι απο εμας προερχονται… και πολυ περισσοτερο αυτοι κερδιζουν τα πιο πολλα απο την κατασταση αυτη.
Δυο ειναι οι λυσεις για καθε σοβαρα σκεπτομενο ανθρωπο στην Ελλαδα. 1ον Σηκωνεσαι και φευγεις καπου αλλου (αυτο εκανα εγω) και γυρνας στην Ελλαδα μονο για διακοπες και 2ον (αν εχεις την δυναμη) Μενεις και αρχιζεις να φωναζεις. Να φωναζεις παντου και σε ολους. Οπως κανεις μεσα απο το blog σου. Και θα δεις οτι υπαρχουν και αλλοι σαν και σενα. Και ειναι περισσοτεροι απο οσους νομιζεις.
Θα σου ελεγα οτι υπαρχει και η λυση της τρομοκρατιας, αλλα δεν πιστευω στις ακροτητες και προπαντως δεν ακολουθω τον δρομο που ακολουθουν αυτοι…
Fanant

Post μου στο Blog του keimgreek

Thursday, August 30, 2007

The BUS ('Η αλλιως η χαρα του ταξιδευειν!!!)

Το να πας καθε πρωι στη δουλεια και να περιμενεις το λεωφορειο (που εδω σε σχεση με την Αθηνα ερχεται ΠΑΝΤΑ στην ωρα του) το θεωρω μια πολυ βαρετη και ανουσια διαδικασια. Πραγμα το οποιο εχω ξαναπει σε προηγουμενο post μου. Θα ηθελα να μπορουσα να ανοιγα μια πορτα και απο πισω της να ηταν ο προορισμος μου. Οπου και αν ειναι αυτος.
Ειμαι ανθρωπος που θεωρει το χρονο υπερβολικα πολυτιμο για να τον χανουμε σε ασκοπες μεταφορες και κυριως στην "στασιμη" παντα κινηση του δρομου. Απο την αλλη ομως μου αρεσουν τα ταξιδια οταν εχεις εναν ομορφο προορισμο (κυριως σε μακρινα μερη για μενα). Γι'αυτο και διαλεγω παντα να κανω κατι διαφορετικο στην 1 σχεδον ωρα που χρειαζομαι να παω στη δουλεια μου... Αυτο το κατι ειναι αλλοτε να διαβασω ενα βιβλιο, αλλοτε να ακουω μουσικη και καποιες φορες απλα να κοιταω τους γυρω μου και να προσπαθω να πλεξω την ιστορια της ζωης τους ετσι οπως εγω θα ηθελα. Ονειρευομαι θα μου πειτε.... ισως, daydreaming το λενε εδω. Οταν ομως βρισκομαι σε αυτη την κατασταση νομιζω οτι ο χρονος περναει πιο γρηγορα και χωρις να το καταλαβω ειμαι στον προορισμο μου.
Κοιταζω τα προσωπα των συνεπιβατων μου και προσπαθω να βρω τι τους απασχολει και τι ειναι αυτο που σκεφτονται. Και μετα προσπαθω να τους βαλω σε μια ιστορια, πχ. ο Κινεζος απεναντι μου αφου καταφερε να παρει την βιζα και να μεινει στη χωρα, σχεδον σιγουρα θα στελνει ενα ποσο απο το εισοδημα του στην οικογενεια του πισω στην πατριδα. Και μετα σκεφτομαι πως να ζει η οικογενεια του και με ποση καρτερια περιμενουν καθε μηνα τον ταχυδρομο του χωριου να τους φερει τα 10-20 δολαρια (αν καταφερουν και περασουν απο τα χερια των υπαλληλων που "ξαλαφρωνουν" τους φακελους που βρισκουν με λεφτα).
Απο απεναντι καθεται μια κοπελια που απο τα χαρακτηριστικα της λες οτι ερχεται απο Ινδια, Πακισταν και τοτε σου ερχονται στο μυαλο σου σκηνες απο ταινιες οπως "Γη ποτισμενη με ιδρωτα" κ.α. Που και που καποιος απο αυτους αρχιζει να μιλα με το διπλανο του, συνηθως απο την ιδια χωρα, στη γλωσσα του και τοτε προσπαθω να καταλαβω τι ειναι αυτο που λενε. Αυτοι μπορει να μιλανε για τον καιρο. Εγω ομως τους βαζω να καταστρωνουν σχεδια για δολοφονιες και απατες κατα αλλων ατυχων ανθρωπων, ή να βριζουν και να κουτσομπολευουν εμας τους αλλους επιβατες του λεωφορειου.
Οταν καμια φορα καμια ηλικιωμενη (που την βρισκουν παντα την ορεξη?), απο τις πολλες φορες που με εχει δει, μου πιανει την κουβεντα και βλεπει απο την προφορα μου οτι δεν ειμαι Αυστραλος, αν και μοιαζω πολυ με αυτους, αρχιζει η "ανακριση":
-Απο που εισαι εσυ son? (son να πεις το εγγονι σου!!! 24 ειμαι!!!)
-Απο Greece μανδαμ.
- REΕΕΕΕΕΕΕAΑΑΑLLY? (Εδω ειναι που τις φοβαμαι για εγκεφαλικο καθοτι κολλανε λιγο)
- Really.
- Η Greece ειναι τοσο ομορφο μερος (ΤΙ ΜΕ ΛΕΣ?).Δεν εχω παει αλλα πολυ θα ηθελα (Βιασου γιατι αν το αργησεις λιγο ακομη, απο ψηλα σε βλεπω να την κοιτας). Οι φιλες μου που πηγαν last year ειπαν οτι ειναι καταπληκτικα (οχι για αυτους που μενουν εκει!!!).
- Ναι, Ι know. (εδω κανω direct Marketing) Ειναι ομορφο μερος να επισκεπτει κανεις!!!
- Ξερεις εχουμε πολλους Ελληνες εδω, εχω και μια γειτονισσα Ελληνιδα. (Εσυ και αλλο 1 εκατομμυριο κατοικοι της πολης)
- Nice.
- Εχει φυτεψει και στον κηπο της ελιες, πορτοκαλιες, λεμονιες και αλλα exotic δεντρα (Η λεμονια κυρια μου δεν ειναι exotic plant, δεν εβαλε μπανανες η γυναικα)
- Ναι, ξερω σε πολλους ελληνες αρεσει να φυτευουν δεντρα (και σε ακομη περισσοτερους να τα καινε)
- Νice to meet you son (τι son βρε χ*%^$@#~%$η...)
- Me too (την αλλη φορα που θα σε δω μεσα στο λεωφορειο θα παρω το επομενο)
Αυτα...Υ.Γ. Δεν προκειται να γραψω τιποτα για τα δαση η για τις φωτιες στην Ελλαδα. Οχι γιατι αδιαφορω, αλλα γιατι εχουν πει πολλα αλλοι ΣΤΗΝ Ελλαδα. Και ετσι και αλλιως δεν πιστευω οτι θα αλλαξει κατι. Μονο ενα Μπραβο και ευχαριστω σε ολους οσοι πηγαν στην συγκεντρωση χθες στο Συνταγμα...

Thursday, August 23, 2007

Οι φιλοι μας τα ζωα!!!

Καθε φορα που πρεπει να παω στη δουλεια το ταξιδι με το λεωφορειο μου περνει 45-50 λεπτα. Αυτο το βαριεμαι απιστευτα. Ετσι μη εχωντας κατι να κανω περαν του να ακουσω μουσικη (τα ακουστικα ειναι πλεον προεκταση του αυτιου μου), καθομαι και παρατηρω τα προσωπα γυρω μου. Καποτε θα πρεπει να μιλησω και για αυτους...Πισω παλι στο λεωφορειο.
Ελεγα οτι το βαριεμαι, ετσι καποιες μερες, οταν ο καιρος ειναι καλος το κοβω με τα ποδια μεσα απο εναν εθνικο δρυμο που βρισκεται λιγο πιο κατω απο το σπιτι μου. Εκει παιρνω το λεωφορειο απο την αλλη μερια του οπου και γλιτωνω κανα 20λεπτο, που μαζι με το περπατημα το ιδιο βγαινει στο συνολο της διαδρομης, αλλα δεν συγκρινεται το ενα με το αλλο.
Το περπατημα μεσα στο δασος αυτο σχεδον καθε φορα με φερνει μπροστα σε εκπληξεις (οπως η φωτογραφια παραπανω που το καγκουρω ποζαρει κατω απο την διαφημηση της εθνικης εταιρειας αερομεταφορων της Αυστραλιας). Δεν νομιζω οτι εχει καποιο νοημα το ολο θεμα αυτο αλλα ηθελα να βαλω καποιες φωτογραφιες απο ζωα εδω στο blog και εξηγω το λογο. Ειναι τοσο ομορφη η πολη αυτη που δε μου κανει η καρδια να φυγω...

Sunday, August 19, 2007

Τετραδιο

Η πολη ειναι τεραστια ισως μεγαλυτερη απο την Αθηνα. Οι ανθρωποι ομως ειναι βιαστικοι, αμιλητοι λες και η πολη τους προκαλει ασφυξια.
Εδω δεν εχουν τον φοβο της τρομοκρατιας που βιωνει ο κατοικος της Νεας Υορκης ή του Λονδινου. Ειναι(;) ασφαλεις. Και ομως το βλεπεις στα ματια τους δεν επιθυμουν να σου μιλησουν. Ειναι λιγοι αυτοι που ειναι φιλικοι και ειναι κυριως μεταναστες ή φοιτητες απο αλλου.
Πως γινεται σε μια τοσο ομορφη πολη να εχουν τοσο απογοητευμενους ανθρωπους? Η χωρα εχει απο τα μεγαλυτερα ποσοστα αυτοκτονιων στον "πολιτισμενο" κοσμο. Τί τους λειπει? Φαινομενικα τιποτα... Ολα τα εχουν: ενα πανεμορφο κλιμα, μια θαυμασια πολη με πολλα παρκα και ελευθερους χωρους (αυτο μου λειπει στην Αθηνα) και καλη ποιοτητα ζωης. Δεν εχουν ομως την παρεα, την επαφη. Ο Ελληνας αν δει καποιον να εχει προβλημα στο δρομο, οσο και αν γκρινιαζουν μερικοι και θελουν να μας κανουν να πιστευουμε το αντιθετο, θα προσπαθησει να τον βοηθησει. Θα τον ρωτησει τί τρεχει. Εδω οχι.
Σημερα στο Hyde Park στο κεντρο της πολης μια κοπελα εκλεγε μονη στο διπλα παγκακι. Ο κοσμος περνουσε χωρις να δινει σημασια και εγω την κοιτουσα για καμποση ωρα. Δεν τολμουσα να την πλησιασω μην την τρομαξω. Δεν ειναι συνηθισμενοι στο να τους μιλανε ξενοι εδω. Δεν βαριεσαι ειπα θα της μιλησω και οτι γινει.
Ειχε χασει καποιον δικο της... προσπαθησα να την παρηγορησω (τι μπορει αληθεια να πει κανεις σε τετοιες στιγμες και ποσο μπορει να νοιωσει τον πονο του αλλου?) Και ομως με το να μιλησει σε καποιον καταφερε να ηρεμισει καπως. Την βοηθησα να βρει ενα ταξι. Μου ειπε ευχαριστω. Νομιζω απο τα πιο αληθινα ευχαριστω που εχω ακουσει στη ζωη μου. Γυρισα στη δουλεια πιο χαρουμενος πιο ξεκουραστος. Τι και αν δεν εμαθα ποτε το ονομα της?
ΤΕΛΙΚΑ ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΜΟΝΟΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ

Friday, August 17, 2007

Εξυπνο!!!

Τετραδιο


The way the world works is so twisted... You do not trust. Most want to use you...
I had stopped expressing myself for a long time now. Especially verbally I only did it written. Now I feel different, reborn lets say. I chose a different path in life. What is it? I wont tell!!! Life is small to just say and verba volant only scripta manent.
But the lines are ending and I have so much to tell. For that I'll end here.
For today...

Τετραδιο


Εχω ενα τετραδιο και μεσα σε αυτο γραφω.... συνεχως (of course). Γραφω σκεψεις, ελπιδες και ονειρα μου. Πολλες φορες αυτα που γραφω δεν εχουν νοημα ουτε καν για μενα... Νομιζω ομως οτι λειτουργουν χαλαρωτικα.
Θα αρχισω λοιπον να περναω καποια απο τα γραμματα μου στο Blog αυτο. Παντα εκρυβα αυτο το τετραδιο απο τον κοσμο, αλλα κατα βαθος παντα ηθελα καποιος να το βρει και να το διαβασει. Μαλλον για να δω αν κανουν και αλλοι ιδιες σκεψεις με μενα!!!
Αν οτι διαβαζετε δεν σας αρεσει πειτε το στα σχολια σας. Αλλωστε παντα υπαρχει και το close ή το back...

Thank you,
Crone

Υ.Γ. Ζω στο Συδνευ οποτε μαλλον το timing μου θα ειναι λιγο ασχετο με το δικο σας. Sorry αν απαντω στα post σας καθυστερημενα.

Thanx again!!!

Wednesday, August 15, 2007

Το να ζεις σωστα


ζυγόν μή υπερβαίνειν, τούτ'' έστι μή πλεονεκτείν
μή τό πύρ τή μαχαίρα σκαλεύειν, όπερ ήν μή τον ανοιδούντα και οργιζόμενον κινείν λόγοις τεθηγμένοις
στέφανόν τε μή τίλλειν, τούτ'' έστι τους νόμους μή λυμαίνεσθαι
μή καρδίαν εσθίειν, οίον μή λυπείν εαυτόν ανίαις
μηδ''επί χοίνικος καθέζεσθαι, οίον μη αργόν ζήν
μηδ''αποδημούντα επιστρέφεσθαι, μη έχεσθαι του βίου τούτου αποθνήσκοντα
τάς τε λεωφόρους μή βαδίζειν, δι''ού ταίς τών πολλών έπεσθαι γνώμαις εκώλυεν, τάς δέ τών λογίων καί πεπαιδευμένων μεταθείν
μηδέ χελιδόνας έν οικία δέχεσθαι, τούτ''έστι λάλους ανθρώπους καί περί γλώτταν ακρατείς ομωροφίους μή ποιείσθαι
θεών τ''εικόνας έν δακτυλίοις μή φόρειν, τούτ''έστι την περί θεών δόξαν καί λόγον μή πρόχειρον μηδέ φανερόν έχειν
κυάμων απέχου. Ισως η πιο παρεξηγημένη φράση του Πυθαγόρα, η οποία παρερμηνεύθηκε από τους μεταγενέστερους αναλυτές στη διδασκαλία ότι δεν πρέπει να τρώμε κουκιά! (κύαμοι=κουκιά) Αγνοούσαν όμως το γεγονός ότι στην αρχαιότητα ονόμαζαν τα ζάρια και κυάμους, επομένως ο Πυθαγόρας συμβούλευε να αποφεύγεις τα τυχερά παιχνίδια.
  • Να μην υπερβαίνεις το ζυγό (πλάστιγγα), τούτο σημαίνει να μην πλεονεκτείς
  • Να μη σκαλίζεις τη φωτιά με το μαχαίρι, που σήμαινε τον φουσκωμένο (από θυμό) και τον οργισμένο να μην προκαλείς με οξείς λόγους
  • Να μη μαδάς το στέφανον, αυτό σημαίνει να μη κακομεταχειρίζεσαι τους νόμους, γιατί αυτοί είναι στέφανα της πόλης
  • Να μην τρώς την καρδιά σου, που σημαίνει να μην στενοχωρείς τον εαυτό σου με τις θλίψεις
  • Να μην κάθεσαι πάνω σε "χοίνικα" που σημαίνει να μη ζείς σαν τεμπέλης
  • Μήτε όταν αποδημείς να θέλεις να επιστρέψεις, δηλαδή να μην προσκολλιέται (κανείς) στη ζωή όταν πεθαίνει
  • Να μη βαδίζεις λεωφόρους, με το οποίο (ρητό) εμπόδιζε να ακολουθεί (κανείς) τις γνώμες των πολλών, αλλά να δέχεται (ακολουθεί) τις γνώμες των λόγιων και μορφωμένων.
  • Να μη δέχεσαι χελιδόνια στο σπίτι σου, αυτό σήμαινε φλύαρους ανθρώπους και ακρατείς στη γλώσσα να μην κάνει (κανείς) φίλους (να μη κατοικεί στην ίδια στέγη)
  • Τις εικόνες (παραστάσεις) των θεών να μη φοράς σε δαχτυλίδια, τούτο σημαίνει τη γνώμη και τους λόγους για τους θεούς να μην τους κάνεις πρόχειρα και φανερά, ούτε να (τους) προσφέρεις μπροστά σε πολλούς.

Thursday, June 7, 2007

Αντίο "Γιαγιά Φιλιώ"


"Ο νους μου φεύγει ξανά και πηγαίνει σε μέρη που με πονάνε, σε μέρη που δε θα ξεχάσω ποτέ· ο πόνος θα σταματήσει μόνο όταν πεθάνω. Το σώμα μου βρίσκεται εδώ, στο τώρα, αλλά το μυαλό μου συνεχίζει να τριγυρνάει στο τότε, στην αγαπημένη πατρίδα, που δεν ξέχασα ούτε για μια στιγμή. Η ζωή μου όλα αυτά τα χρόνια κινείται μόνη της, μηχανικά· νομίζω ότι όλοι εμείς που διωχτήκαμε, που υποφέραμε, που ξεσπιτωθήκαμε, που αποκτήσαμε βίαια μια νέα πατρίδα, δε θα λησμονήσουμε ποτέ τον τόπο μας, τη Μικρά Ασία. Πάντα θα μας πονάει η θύμησή της, όσα κι αν περάσαμε από τότε, και πάντα το μυαλό μας θα ξαναγυρίζει σ' εκείνα τα χρόνια, στις ρίζες μας"
«Τρεις αιώνες μια ζωή», Φιλιώ Χαϊδεμένου


Την τελευταία της πνοή άφησε η Φιλιώ Χαϊδεμένου σήμερα 5/7, η γυναίκα σύμβολο του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Η κηδεία της θα γίνει την Πέμπτη, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Νέας Φιλαδέλφειας, δημοσία δαπάνη, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Πολιτισμού.

Η Φιλιώ Χαϊδεμένου γεννήθηκε το 1899 στα Βουρλά της Μικράς Ασίας. Το 1922, με το διωγμό, έχασε αδέλφια και πατέρα, ενώ αυτή κατάφερε να φτάσει Ελλάδα, όπου και έζησε την υπόλοιπη ζωή της.

Υπήρξε ενεργό μέλος πολλών μικρασιατικών σωματείων και βραβεύτηκε επανειλημμένως για τις δραστηριότητές της. Έχει ιδρύσει Μουσείο Μικρασιατών στη Νέα Φιλαδέλφεια, το οποίο φέρει το όνομά της.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας δήλωσε για το θάνατο της Φιλιώς Χαϊδεμένου: "Ο σκοπός της ζωής της Φιλιώς Χαϊδεμένου ήταν να διατηρηθεί άσβεστη η φλόγα του Μικρασιατικού πολιτισμού. Με το σπάνιο χαρακτήρα της και την αγνή της παρουσία, έδινε καθημερινά ένα μεγάλο αγώνα για να μείνει η μνήμη των χαμένων πατρίδων ζωντανή".

Αντίο και ας βρεθούν άλλοι να συνεχίσουν το έργο σου....

Saturday, June 2, 2007

"No one deserves punishment for a thought"


This is my first entry in this blog. In it I will add thoughts, news and articles that I find interesting for people to read...
Please do not hesitate to ask. Anything you want. Or to tell your problems I am a good listener (This is what my friends say) and I give good advises I know some things. Sorry if this post is mainly in Greek but this is the language I use in my everyday life. Yes even here in Australia. Its easier for me to express in it. But I will reply to you in your language. Even in Italian or in French if you like.
Thank you all.