Sunday, August 19, 2007

Τετραδιο

Η πολη ειναι τεραστια ισως μεγαλυτερη απο την Αθηνα. Οι ανθρωποι ομως ειναι βιαστικοι, αμιλητοι λες και η πολη τους προκαλει ασφυξια.
Εδω δεν εχουν τον φοβο της τρομοκρατιας που βιωνει ο κατοικος της Νεας Υορκης ή του Λονδινου. Ειναι(;) ασφαλεις. Και ομως το βλεπεις στα ματια τους δεν επιθυμουν να σου μιλησουν. Ειναι λιγοι αυτοι που ειναι φιλικοι και ειναι κυριως μεταναστες ή φοιτητες απο αλλου.
Πως γινεται σε μια τοσο ομορφη πολη να εχουν τοσο απογοητευμενους ανθρωπους? Η χωρα εχει απο τα μεγαλυτερα ποσοστα αυτοκτονιων στον "πολιτισμενο" κοσμο. Τί τους λειπει? Φαινομενικα τιποτα... Ολα τα εχουν: ενα πανεμορφο κλιμα, μια θαυμασια πολη με πολλα παρκα και ελευθερους χωρους (αυτο μου λειπει στην Αθηνα) και καλη ποιοτητα ζωης. Δεν εχουν ομως την παρεα, την επαφη. Ο Ελληνας αν δει καποιον να εχει προβλημα στο δρομο, οσο και αν γκρινιαζουν μερικοι και θελουν να μας κανουν να πιστευουμε το αντιθετο, θα προσπαθησει να τον βοηθησει. Θα τον ρωτησει τί τρεχει. Εδω οχι.
Σημερα στο Hyde Park στο κεντρο της πολης μια κοπελα εκλεγε μονη στο διπλα παγκακι. Ο κοσμος περνουσε χωρις να δινει σημασια και εγω την κοιτουσα για καμποση ωρα. Δεν τολμουσα να την πλησιασω μην την τρομαξω. Δεν ειναι συνηθισμενοι στο να τους μιλανε ξενοι εδω. Δεν βαριεσαι ειπα θα της μιλησω και οτι γινει.
Ειχε χασει καποιον δικο της... προσπαθησα να την παρηγορησω (τι μπορει αληθεια να πει κανεις σε τετοιες στιγμες και ποσο μπορει να νοιωσει τον πονο του αλλου?) Και ομως με το να μιλησει σε καποιον καταφερε να ηρεμισει καπως. Την βοηθησα να βρει ενα ταξι. Μου ειπε ευχαριστω. Νομιζω απο τα πιο αληθινα ευχαριστω που εχω ακουσει στη ζωη μου. Γυρισα στη δουλεια πιο χαρουμενος πιο ξεκουραστος. Τι και αν δεν εμαθα ποτε το ονομα της?
ΤΕΛΙΚΑ ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΜΟΝΟΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ

5 comments:

Anonymous said...

"Στη μεγάλη πολή,
η αγάπη έχει χαθεί...
Μα κάτω από το χιόνι
μια καρδιά χτυπά
βαθιά μες στη γη..."

Οι μεγάλες πόλεις είναι τα φαστφουντάδικα της ζωής: γρήγορες συγκινήσεις, γρήγορες μικρές στιγμές ευτυχίας, γρήγορα δάκρυα σε ένα πάρκο, γρήγορα όλα...

Δεν σταματά κανείς να δει αν είσαι καλά. Δεν χρειάζεται. Μπορεί το πρόβλημά σου να γίνει για ένα δευτερόλεπτο και δικό του και ο χρόνος είναι χρήμα.

Γρήγορες ζωές...

Όσο πιο μεγάλη η πόλη, τόσο πιο μόνος αισθάνεσαι...
Αληθινό από την αρχή μέχρι το τέλος.

Και ο κόσμος προχωρά, στριμώχνεται στα πίσω καθίσματα των λεωφορείων και των τρένων, για να πάει γρήγορα σε προορισμούς όπου ο χρόνος είναι ακόμα λιγότερος. Γιατί ο χρόνος είναι λίγος. Ο χρόνος είναι πάντα τόσο καταραμένα λίγος.

Anonymous said...

Εγώ πάλι νομίζω πως και στην Αθήνα το ίδιο θα συνέβαινε... Δε νιώθεις ωραία τώρα που τη βοήθησες??? :)

Nemo said...

@Nam3l3ss: No comment mate...

@Laxanaki: Welcome. Ειμαι λιγο ρομαντικος και δεν θελω να πιστεψω οτι και στην Αθηνα θα γινοταν το ιδιο:(
Αν και εχω να πατησω κοντα 2 χρονια δεν νομιζω να εχει αλλαξει τοσο. Τον Ιανουαριο (επιτελους) θα μαθω...
Και ναι φυσικα νιωθω πιο καλα. Αλλωστε το ειπα: "το πιο αληθινο ευχαριστω που εχω ακουσει στην ζωη μου" το να βοηθας σε κανει παντα να νιωθεις καλα...

Anonymous said...

Τον Ιανουάριο που εκεί είστε μέσα στη ζέστη θα έρθεις στο κρύο της Αθήνας?? :)

Nemo said...

@Laxanaki: Χε,χε ναι ισως να ειμαι ατυχος με την εποχη, αλλα δεν γινεται διαφορετικα τοτε εχω αδεια.